طرحواره‌ درمانی چیست؟

طرحواره‌ درمانی یک رویکرد روانشناختی است که توسط جفری یانگ توسعه یافته است. این روش به بررسی الگوهای رفتاری و فکری ناپایدار می‌پردازد که از دوران کودکی نشأت می‌گیرند و به مشکلات روانی در بزرگسالی منجر می‌شوند.

اصول طرحواره‌ درمانی شامل شناسایی طرحواره‌های ناسازگار اولیه، درک ریشه‌های آن‌ها در تجربیات کودکی و تغییر الگوهای فکری و رفتاری ناپایدار است. هدف اصلی این روش ایجاد تغییرات پایدار در رفتار و الگوهای فکری افراد است.

این طرحواره‌ها شامل الگوهای فکری و رفتاری منفی است که در کودکی شکل می‌گیرند و به مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیت در بزرگسالی منجر می‌شوند. مثال‌هایی شامل طرحواره‌های رهاشدگی، بی‌اعتمادی و نقص/شرم هستند.

یانگ از تکنیک‌های مختلفی مانند مواجهه با تجربیات کودکی، بازسازی شناختی و تصویرسازی ذهنی برای تغییر طرحواره‌های ناسازگار استفاده می‌کند. این تکنیک‌ها به بیماران کمک می‌کند تا الگوهای ناپایدار را بشکنند و روش‌های سالم‌تری را جایگزین کنند.

طرحواره‌ درمانی در سه مرحله انجام می‌شود: شناسایی طرحواره‌ها، درک ریشه‌های طرحواره و تغییر رفتاری. هر مرحله به بیماران کمک می‌کند تا با مشکلات روانی خود مقابله کنند و زندگی بهتری داشته باشند.

تحقیقات نشان می‌دهد که طرحواره‌ درمانی در درمان اختلالات شخصیت، افسردگی و اضطراب مؤثر است. این روش به بیماران کمک می‌کند تا تغییرات پایدار و معناداری در زندگی خود ایجاد کنند و بهبود قابل توجهی را تجربه کنند.

درمانگر نقش مهمی در طرحواره‌ درمانی دارد. او باید محیطی امن و حمایتی ایجاد کند تا بیمار بتواند به راحتی تجربیات کودکی خود را بازگو کند و به همراه درمانگر به تغییر الگوهای ناپایدار خود بپردازد.